بسیاری از دانشمندان قدیم ایران زمین علاوه بر علوم مبتنی بر ریاضی، دستی بر شعر نیز داشته اند و به همین علت نمونه های بسیاری از تلفیق ادبیات و ریاضیات را در اشعار گذشتگان می بینیم. شاید مهمترین علت این تلفیق استفاده از جذابیت و ماندگاری شعر برای حفظ معلومات عددی بوده است. همه ما می دانیم که بخاطر سپردن یک قطعه شعر بسیار بسیار آسانتر از بخاطر سپردن رشته ای از اعدادی است که احتمالا هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند به همین دلیل ریاضیدانان شاعر سعی می کردند که اعداد و تاریخ های مهم را به شعر در بیاورند و یکی از معروفترین و بهترین نمونه ها در این زمینه شعر مربوط به عدد پی است.

همانطور که می دانید عدد معروف پی، عددی است که از حاصل تقسیم محیط دایره بر قطر آن به دست می آید. این عدد شاید بی اغراق مهمترین عدد هندسه است که بسیاری از رشته ها از معماری گرفته تا مکانیک کاربرد داشته و دارد. به همین علت بسیار مهم است که این عدد را با دقت بیشتری به کار ببریم. اما با توجه به اینکه ارقام اعشاری این عدد از هیچ الگوی خاصی پیروی نمی کنند به خاطر سپردن آن بسیار مشکل است و همیشه این شک به وجود می آید که آیا این ارقام را درست حفظ کرده ایم یا نه. برای حل این مشکل شاعران خوش ذوق ایران زمین این عدد را تا ده رقم اعشار به صورت ابیات زیر بیان کرده اند:

گر کسی از تو بپرسد ره آموختن پی            پاسخی ده که خردمند تو را آموزد

"خرد و دانش و آگاهی دانشمندان                   ره سرمنزل مقصود بما آموزد"

تعداد حروف هر کلمه بیت دوم ، نشان‌دهنده ی یک رقم از پی است (یعنی عدد 3.1415926535) توجه داشته باشید که کلمه سرمنزل چسبیده است. البته اشعار دیگری نیز وجود دارد اما شعری که در بالا ذکر شد از همه معروف تر است. حالا یکبار که این شعر را حفظ کنید هیچگاه عدد پی را فراموش نخواهید کرد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: